"Παραμύθι από την ανάποδη"

     Ως εναρκτήρια ανάρτηση στο νεοδημιούργητο blog μου και σε συνδυασμό με τον τίτλο του επέλεξα ένα «ανάποδο» παραμύθι που ζητάται σαν άσκηση παραγωγής λόγου από τους μαθητές της Δ΄ δημοτικού στο εγχειρίδιο «τετράδιο εργασιών γλώσσας». Συγκεκριμένα, οι μαθητές ζητούνται να γράψουν το παραμύθι της «Κοκκινοσκουφίτσας» από την ανάποδη, αντιστρέφοντας δηλαδή τους ρόλους του «κακού» λύκου και της «καλής» κοκκινοσκουφίτσας. Όταν το πρωτοάκουσα από το γιο μου πέρσι, που φοιτούσε στην Δ΄ δημοτικού, μου φάνηκε παράξενο, έως τελείως ξένο.«Τι ζητούν από τα παιδιά να γράψουν», σκέφτηκα. Αργότερα, όμως, σε δεύτερη ανάγνωση των σκέψεων μου, θεώρησα ότι καμιά φορά είναι χρήσιμο να βλέπει κανείς την εναλλακτική όψη των πραγμάτων. Και  ότι είναι τελικά είναι  πολύ πιθανό να βοηθήσει τα παιδιά να λαμβάνουν υπόψη τους όλες τις πλευρές ενός θέματος και να το αντιμετωπίζουν σφαιρικά και όχι μονόπλευρα.
      Παρακάτω, λοιπόν, παραθέτω αυτούσιο ένα «Σκέφτομαι και γράφω», παραγωγή ενός κοριτσιού Δ΄ δημοτικού για το προαναφερθέν θέμα.

                                        Θέμα: «Παραμύθι από την ανάποδη»

                            «Η Κοκκινοσκουφίτσα, ο λύκος και το μελισσοχώρι»
    Μια φορά κι έναν καιρό ήταν στο μελισσοχώρι η κακή κοκκινοσκουφίτσα και ο καλός λύκος.
    Μια φορά η μαμά του λύκου τον έστειλε να πάει στη γιαγιά του κρεατομπουκίτσες και κρεατόπιτα για τα γενέθλιά της. Η κοκκινοσκουφίτσα κρυφοκοιτούσε από το παράθυρο της κουζίνας και της έτρεχαν τα σάλια.
     Ο λύκος έπρεπε να προσέχει πολύ την κακιά κοκκινοσκουφίτσα και τον στρατό της, τους μελισσοστρατιώτες, έπρεπε να περάσει όλες τις παγίδες που είχαν στήσει οι μελισσοστρατιώτες. Όταν έφτασε στο μισό του δρόμου, νομιζε πως δεν θα συναντήσει καμία δυσκολία μέχρι εκείνη τη στιγμή.
     Ξαφνικά άρχισε να βλέπει πολλές μέλισσες με μαύρα γυαλιά ηλίου, σκέφτηκε πως ή θα τα φορούσαν για τον ήλιο ή για να μην αναγνωρίζονται.
     Τότε άκουσε μια φωνή που έλεγε:"ΕΠΙΘΕΣΗ" και η κοκκινοσκοφίτσα μαζί με το μελισσοστρατό της άρχισαν να τρέχουν προς το λύκο, ο λύκος φοβήθηκε και άρχισε να τρέχει προς το σπίτι της γιαγιάς του.
      Εκεί ήταν ο ξυλοκόπος, ήρθε για να γιορτάσει τα γενέθλια της γιαγιάς λύκαινας, πίνοντας τσάι με μπισκότα. Η κοκκινοσκουφίτσα είδε τη γιαγιά λύκαινα που ήταν λίγο χοντρούλα, άνοιξε το στόμα της, ξέχασε τις κρεατομπουκιές και την κρεατόπιτακαι έφαγε τη γιαγιά.Τότε ο ξυλοκόπος με μια κραυγή άνοιξε την κοιλιά της κοκκινοσκουφίτσας και έβγαλε έξω τη γιαγιά.
      Ο ξυλοκόπος φώναξε την μελισσοαστυνομία για αν πάρουν την κοκκινοσκουφίτσα και τον μελισσοστρατό της.
      Και από τότε δεν τους ξαναενόχλησε η κοκκινοσκουφίτσα και ο στρατός της. Έκαναν τα γενέθλια, έφαγαν τις κρεατομπουκιές και την κρεατόπιτα και έζησαν αυτοί ήσυχα και εμείς ησυχότερα.
      Μάλλον η κοκκινοσκουφίτσα και ο στρατός της θα αργήσουν να ξαναενοχλήσουν το λύκο. Η μαμά δε θα ξαναφήσει το λύκο να πάει μόνο του στο σπίτι της γιαγιάς. Η γιαγιά κατάλαβε πως αυτά τα γενέθλια ήταν τα πιο περίεργα. Για τον ξυλοκόπο νομίζω πως δεν θα ήταν ευχάριστο να ανοίγει την κοιλιά της κοκκινοσκουφίτσας. Και ο λύκος δεν ξέρω τι θα έχει σκεφτεί.
      Οι σκέψεις και τα συναισθήματά μου είναι πως αυτό το παραμύθι είναι πολύ περίεργο και δεν ξέρω αν θα κάνει πολλές πωλήσεις....